ارزیابی مخاطرات حشره کش ها و کنه کش های مورد استفاده در کشور

در این تحقیق با استفاده از مدل های جدید ۵۸ حشره کش و کنه کش موجود در کشور که عمدتا در مبارزه با آفات و کنه های گیاهی مورد استفاده قرار می گیرند مورد بررسی قرار گرفت. پارامتر های مهم پایداری کلی (Pov)، پتانسیل انتقال آن ها را از مکان مصرف (LRTP)، نسبت جذب انسانی (Intake fraction)، با استفاده از مدل های OECD POV & LRTP Screening Tool، USES-LCA ۲.۰ و SimpleBox ۳.۰ محاسبه و با تلفیق داده های بدست آمده با جذب قابل قبول روزانه (ADI)، اثرات سمی برای موجودات خاکزی (LD۵۰ زنبور عسل) اثرات سمی برای موجودات آبزی (LC۵۰ ماهی)، و اثرات سمی برای پستانداران (LD۵۰ موش) ریسک حشره کش ها و کنه کش های موجود در کشور به تفکیک محاسبه و رتبه بندی شدند. ۳۸ درصد از کنه کش های مورد استفاده در کشور در گروه با ریسک کم، ۳۸ درصد در گروه خطر متوسط و ۲۳ در صد در گروه خطر زیاد طبقه بندی شدند. در مورد حشره کش ها ۳۱/۷ درصد در گروه کم خطر، ۲۶/۹ درصد در گروه متوسط، ۲۳/۸ درصد در گروه با ریسک زیاد و ۱۵/۸ درصد حشره کش ها در گروه خطر خیلی زیاد طبقه بندی شدند. بر اساس نتایج مربوط به رتبه بندی ریسک حشره کش ها و کنه کش های مورد استفاده، در درختان میوه دانه دار و هسته دار ۴۲/۹ درصد، در پسته ۴۱/۲ درصد، در مرکبات ۳۵ درصد، در سویا ۱۰ درصد، در چغندر قند ۲۹/۴ درصد، در سبزی و جالیز ۱۷/۶ درصد، در پنبه ۲۶/۳ ، و در گندم و برنج ۳۱ درصد از حشره کش ها و کنه کش های مورد بررسی در گروه خطر کم (I) قرار دارند. بنابراین، با توجه به این نتیجه امکان مدیریت کنه کش ها و حشره کش ها در جهت کاهش میزان ریسک وجود دارد. شناسائی آفتکش های کم خطر بر اساس هر گروه در محصولات مختلف امکان جایگزینی تدریجی از آفتکش های پر خطر به آفتکش های کم خطر را در طول زمان برای متولیان و مدیریت ریسک آفتکش ها امکان پذیر می نماید.