کارایی سمپاش مجهز به نازل های میکرونر (CDA) در کنترل شیمیایی پوره های سن گندم

حدود ۵۰ سالی است که برای کنترل سن گندم از حشره کش ها استفاده می شود و متداول ترین روش کنترل شیمیایی محلول پاشی مزارع گندم می باشد. بیش از ۷۵% از سطح مبارزه شیمیایی به صورت سمپاشی زمینی و ۲۵% آن هوایی می باشد. سمپاش های لانس دار رایج ترین سمپاش های زمینی مورد استفاده در کنترل سن گندم می باشند. بالا بودن هزینه های کارگری، تهیه آب برای محلول پاشی و آلودگی های زیست محیطی از معایب این نوع سمپاش ها است. برای ارزیابی کارایی سمپاش های زمینی، آزمایشی با سمپاش مجهز به نازل میکرونر (CDA) و سمپاش رایج لانس دار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار و ۵ تیمار انجام شد که سه تیمار آن مربوط به سمپاش میکرونر با مقادیر ۱، ۷۵/۰، ۵/۰ لیتر در هکتار از امولسیون تجارتی فنیترتیون ۵۰% و دیگری مربوط به سمپاش لانس دار با ۳/۱ لیتر در هکتار بود. برای هر یک از مراحل رشدی پورگی (سن دوم، چهارم و پنجم) یک طرح آزمایشی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تنها تیمار مربوط به سمپاش میکرونر (۵/۰ لیتر در هکتار) با ۹/۱±۹/۸۵ درصد تلفات روی پوره سن گندم، کارایی کمتری نسبت به سایر تیمارها داشت. اما بقیه تیمارهای میکرونر در مقایسه با تیمارهای لانس دار از لحاظ کارایی مشابه بودند (۳۲/۹۵%-۴۳/۹۳). در سمپاشی با میکرونر احتمال آلودگی کاربر در مقایسه با سمپاشی لانس دار کمتر و مقدار محلول مصرفی برای یک هکتار ۵±۲۵ لیتر بوده در حالیکه در سمپاش لانس دار۲۰±۲۵۰ لیتر در هکتار بود. همچنین در سمپاش های میکرونر میزان فرونشست محلول سم در ساقه و برگ های نزدیک به سنبله بیشتر از سمپاش لانس دار بود. بنابراین سمپاش های میکرونر (CDA) به دلیل سبک بودن، پاشش دقیق و یکنواخت بودن قطرات سمپاشی نسبت به سمپاش های لانس دار بهتر و موثرتر ارزیابی شد