مروری انتقادی بر روش های سنجش امنیت غذایی

در موضوع تغذیه و امنیت غذایی یکی از ابعاد اساسی اهداف توسعه پایدار، توسعه هزاره و حتی اهداف سیاسی و اجتماعی هر کشوری محسوب می گردد. به طوری که امنیت غذایی همچنان یکی از موضوعات و چالش های اساسی در عصر حاضر به شمار می رود. تاکید جامعه علمی و سیاسی جهانی برای دستیابی به امنیت غذایی و مبارزه با ناامنی غذایی، توجه و تالش ها برای یافتن روش و شاخص دقیق، سازگار و جامع را شدت بخشیده است. از آنجا که امنیت غذایی موضوعی پیچیده و چندبعدی می باشد، برای اندازه گیری آن از ابزار و روش های گوناگون استفاده می شود. هدف اصلی این مقاله، مروری انتقادی بر روش های اندازه گیری امنیت غذایی در دهه های اخیر با روش اسنادی می باشد. در این مطالعه، انواع شاخص ها و روش های مختلف سنجش امنیت و ناامنی غذایی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است و نقاط ضعف و قوت هر کدام مشخص گردید . نتایج بررسی نشان می دهد هیچ یک از شاخص های فعلی توانایی سنجش هر چهار ابعاد امنیت غذایی را ندارند و شاخص های رایج امنیت غذایی، اغلب رویکردی کمی گرا داشته و متمرکز بر مولفه تولید و شاخص دسترسی قدرت خرید و درآمد خانوار بوده است. بنابراین طراحی و ارائه یک شاخص جامع، کاری دشوار می باشد و ترکیبی از اقدامات و شاخص های کمی و کیفی برای بازتاب کامل واقعیت پیچیده و چندبعدی امنیت غذایی مورد نیاز می باشد.