اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر اهمال کاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال اضطراب جدایی

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر اهمالکاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال اضطراب جدایی مقطع متوسطه اول شهر سنندج بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دارای اختلال اضطراب جدایی مقطع متوسطه اول شهر سنندج بودند. حجم نمونه ۳۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش تصادفی ساده انتخاب شدند، که ۱۵ نفر از دانش آموزان در گروه آزمایش و ۱۵ نفر به گروه کنترل به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (۱۹۸۴)، و خودکارآمدی تحصیلی جینکس و مورگان (۱۹۹۹)، بود. گروه آزمایش طی۸ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای، هفته ای ۲ جلسه تحت آموزش ذهن آگاهی قرار گرفت. بعد از اتمام جلسات آموزشی از هر گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. برای تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد آموزش ذهن آگاهی بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش اهمالکاری تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلال اضطراب جدایی موثر بود (۰۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی می تواند با افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش اهمالکاری تحصیلی منجر بهبود عملکرد دانش آموزان دارای اضطراب جدایی شود.