بررسی مضامین عشق در اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی و امیرهوشنگ ابتهاج

عشق عنصر اصلی زندگی بشریت وبن مایه شعر در همه دورانهاست که به صورت های گوناگونی متجلی می گردد.اشعار عشق در شعر شاعران به صورت عشق زمینی و عشق عرفانی دیده می شود اما هر شاعری به نحوی به آن توسل می جوید و توصیفی خاص خود را دارد. هوشنگ ابتهاج ومحمدرضا شفیعی کدکنی از شاعران مطرح معاصرند که اشعار عاشقانه زیادی سروده اند. در این پژوهش اشعار هر دو شاعر مورد بررسی قرار گرفته و دیدگاه های این دو شاعر در دوره های مختلف زندگی و نوع تغییر نگاه آنها به عشق نشان داده شده و با یکدیگر مقایسه گردیده است.نتایج حاصله از پژوهش حاکی از آنست که مضامین ومفاهیم عشق دردو شاعر علاوه بر گستردگی در آثارشان دارای شباهت ‍ های فراوانی می باشد عشق به وطن و آزادی ومفاهیم متعالی انسانی از ویژگی های مشترک در این مقوله می باشد.عشق عرفانی نیز در اشعار هر دوشاعر به وفور دیده می شود که البته به نظر می رسد مفاهیم عرفانی در اشعار شفیعی کدکنی که متاثر از نگرش مذهبی وعرفانی اوست نسبت به اشعار ابتهاج رنگ وبوی بیشتری را به خود اختصاص داده است.