اثر مصرف حاد ملاتونین بر سطوح پلاسمائی MDA و TAC متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی درمانده ساز در مردان آتش نشان

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی اثر مصرف حاد ملاتونین بر سطوح پلاسمائی MDA و TAC متعاقب یک جلسه فعالیت ورزشی درمانده ساز در مردان آتش نشان بود.روش شناسی: ۱۵ آتش نشان مرد میانسال ورزشکار(سن: ۳۲/۴۴ ۲/۱۷، وزن: ۷۴/۷۷ ۳/۳۲ قد: ۱۷۷ ۳/۲۳، شاخص توده بدن: ۲۴/۲ ۱۸/۱۷ و حداکثر اکسیژن مصرفی: (۶۶/۹۷ ۱۸/۷۸، در دو مرحله، فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز همراه با دارونما و با فاصله یک هفته بعد، فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز همراه با مصرف مکمل ملاتونین را اجرا کردند. آزمودنیها در این دو جلسه فعالیت شدید، پروتکل درمانده ساز بروس را تا سرحد درماندگی اجرا کردند. دو ساعت قبل از فعالیت اول و دوم بترتیب ده میلی گرم دارونما و ملاتونین به آزمودنیها داده شد. در قبل و بعد از فعالیت شدید درمانده ساز در هر دو مرحله، نمونه خون آزمودنیها جهت اندازه گیری شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (مالون دی آلدئید) و شاخص آنتی اکسیدانی(ظرفیت آنتی اکسیدانی تام)جمع آوری و اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل تغییرات شاخصهای اندازه گیری شده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر به همراه آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری(p ۰/۰۵ )استفاده شد.یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که بین مقادیر مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در زمان های مختلف اندازه گیری تفاوت معنی داری وجود داشت((P ۰/۰۵ و نیز مصرف حاد مکمل ملاتونین قبل از یک جلسه فعالیت شدید درمانده ساز موجب کاهش معنی داری مالون دی آلدهید پلاسما گردید اما در مقایسه با فعالیت همراه با دارونما این کاهش معنی دار نبود و از طرف دیگر، موجب افزایش معنی دارظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در مقایسه با فعالیت همراه با دارونما گردید .(p ۰/۰۵)نتیجه گیری: می توان گفت که مصرف مکمل ملاتونین می تواند ظرفیت آنتی اکسیدانی را درحین فعالیت شدید درمانده ساز بهبود بخشد.