کارآوا (کاردنگ)های فرهنگ بختیاری

شعر و کار از گذشته های دور تا کنون دو همزاد و همراه بوده اند و در کنار هم بالیده اند؛ این دو با هم پیوندی عمیق و ناگسستنی دارند. کار در فرهنگ و ترانه های عامیانه بختیاری گستره فراوانی دارد. کمتر کاری در فرهنگ بختیاری وجود دارد که به شعر و ترانه راه نیافته باشد؛ برخی از این ترانه ها حین انجام کار خوانده می شوند و برخی در سوگ و ستایش کاردانان و انجام دهندگان کار و برخی به ماهیت کار اشاره دارند. در فرهنگ بختیاری ترانه ها و آواهای کار را «کاردنگ» و «کاردنگ» می گویند. در این جستار کوشیده شده ترانه های و آواهای کار معرفی شوند. کارآواهای برزگری، صیادی، بلوط چینی، دوغ زنی، شیردوشی، خرمنکوبی معروف ترین کارآواهای فرهنگ بختیاری اند که در حین انجام این کارها خوانده می شوند. همچنین بخش مهمی از اشعاری که محتوایشان کار و ستایش کاردانان است در سوگ افراد کاردان و کارکن خوانده می شوند. کارهایی چون درو و برزگری، سرکهی یا صیادی که وقت بیشتری برای انجامشان صرف می شود، ترانه ها و جلوه های بیشتری یافته اند. بیشترین ترانه های کار، از آن کار درو محصولاتی چون گندم و جو است. کشاورزان و دروگران در طی سال به کاشت و داشت و برداشت محصول می پردازند؛ بنابراین وقت خود را با خوانش ملحون و آهنگین ابیات و ترانه ها سپری می کنند و برای رفع خستگی و ایجاد شور و نشاط و تقویت نیروی بدنی خود به شعر و آواز پناه می برند.