انسان ورزی از طریق اندیشیدن؛ نقد و تاملی بر کتاب اندیشه و اندیشه ورزی

هویت معاصر ایرانیان در نسبت با گذشته خود و نیز تعامل با مناسبات جهانی و در عین حال ارتباط آن با توسعه­یافتگی، موضوع مباحث مختلفی بین اندیشمندان بوده است. «فرهنگ رجایی» در کتاب «اندیشه و اندیشه­ورزی» با الهام از «قانون عقل جهانداری» در نامه تنسر به مثابه مبنایی نظری و معادل اصول علم سیاست در دنیای کنونی، به تاملات نظری در این باب همت گماشته است. دغدغه مهم وی، آسیب­شناسی وضعیت کنونی حاکم بر مناسبات فکری ایرانیان و ارائه طریق در جهت ایفای نقشی فعال در روابط فیمابین کشورهاست تا ایشان به آنچه بازیگری در عرصه سیاست خوانده می­شود، نائل گردند. بدین منظور وی با بهره­گیری از میراث فکری گذشته تلاش دارد پیوندی بین نظر و عمل را که در خدمت رشد آدمی و به تعبیری انسان­ورزی باشد، پیشنهاد نماید؛ روندی پویا و البته بی­پایان که در باور وی حتی کشورهای موسوم به جهان توسعه­یافته نیز در میانه آن قرار دارند. نوشتار حاضر ضمن تاملی در اثر مذکور، برخی از پرسش­های پیش رو را که برآمده از دغدغه­های مولف است، مورد بحث قرار می­دهد. با این حال تلاش ستودنی مولف از حیث امکان سازگاری بین اجزای مختلف اندیشه نکات قابل نقدی نیز دارد که مورد اشاره قرار خواهد گرفت.