چالش های موجود از تفاسیر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در باب چگونگی نوع گزینش(انتخاب یا انتصاب)، وظایف و اختیارات ولی فقیه

نظریه ی ولایت فقیه محوری ترین پایه و اساس نظام سیاسی اسلام در عصر غیبت امام زمان (ع) است. به عقیده مدافعان این نظریه، مشرب حقیقی آن را می توان در کلام وحی یافت که توامان دارای مبانی کلامی و فقهی است. اما متاسفانه با تمامی اوصاف، در اعصار گذشته، این تئوری در عرصه ی قدرت مقهور و مهجور ماند ولی در عرصه ی نظریه پردازی با اجتهاد پویا و مستمر دوران بالندگی خویش را ادامه داد تا اینکه امروزه فقه شیعه، افق جدیدی را طراحی نموده تا در سایه سار این منظومه فقهی، مهندسی جامعه ی اسلامی را با ساز و کارهای مناسب فراهم نماید. اما با همه این اوصاف و داشتن نقاط اشتراک فکری ، معتقدین به تئوری ولایت فقیه بر سر منشا مشروعیت و چگونگی گزینش و اختیارات ولی فقیه، دارای مناقشات گفتمان درون فقهی می باشند که از منازعات درون فقهی دو دیگاه فقهی، یعنی مشرورعیت الهی(نظریه انتصاب) و مشروعیت مردمی(نظریه انتخاب) ظهور نموده است. با تحلیل و بررسی مشروح مذاکرات قانون اساسی و اصول آن می توان گفت که نظریه مردم سالاری در محدوه شریعت را قبول کرده و این گفتمان علی رغم گفتمان درون فقهی، در منطقه الفراغ مفادی از حقوق اساسی مدرن را پذیرفته است.