رابطه بین فعالیت سیستم رفتاری مغز و حساسیت اضطرابی با نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی

مقدمه: اضطراب به عنوان بخشی از زندگی انسان مدرن در همه افراد در سطح متوسطی وجود دارد و پاسخی سازگار به محرک های محیطی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین فعالیت سیستم رفتاری مغز و حساسیت اضطرابی با نقش میانجی صفات شخصیتی انجام شد. روش کار: جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه های زاهدان (۱۳۹۹-۱۴۰۰) تشکیل می دهند. از این میان ۳۷۱ دانشجو از مقطع کاردانی تا دکتری به روش نمونه گیری غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. آنها پرسشنامه پنج عامل جکسون، ریس و همکاران را تکمیل کردند. شاخص حساسیت اضطرابی (ASI) و پرسشنامه ویژگی های شخصیتی (NEO-FFI). داده ها با استفاده از نرم افزار آماری AMOS و نسخه ۲۲ SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سیستم جنگ-گریز-انجماد به طور منفی و معنی دار حساسیت اضطرابی را پیش بینی می کند (۰۰۱/۰>P، ۴۳/۰-=β). در عین حال، سیستم های فعال سازی و بازداری رفتاری حساسیت اضطرابی را به طور معنی داری پیش بینی نمی کنند (۰۵/۰ P>). از بین متغیرهای پیش بینی کننده، روان رنجورخویی (۰۰۱/۰p<، ۴۱۷/۰=β) و وظیفه شناسی (۰۵/۰>P، ۱۱۷/۰=β) به طور مثبت و موافق بودن به صورت منفی (۰۵/۰>P، ۱۳۳/۰-=β) حساسیت اضطرابی را پیش بینی می کنند. در مقابل، برونگرایی و گشودگی به تجربه حساسیت اضطرابی را پیش بینی نمی کند (۰۵/۰ P>). نتایج نشان می دهد که تاثیر کلی سیستم فعال سازی رفتاری بر حساسیت اضطراب معنادار نیست. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سیستم های رفتاری مغز در برخی مولفه ها می توانند سطوح حساسیت اضطرابی را در افراد پیش بینی کنند.