برنامه ریزی سیستم پیاده مداری در بافت قدیم ارگ طبس و نقش آن در توسعه گردشگری

هدف پژوهش حاضر برنامه ریزی پیاده مداری ایمن در محدوده بافت قدیم ارگ طبس با تاکید بر پویایی فضای شهری و نقش آن در توسعه گردشگری می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مبتنی بر شیوه میدانی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل افراد پیاده رو، ساکن و متخصصین می باشد. بدین منظور ۲۸۴ نفر از افراد پیاده رو و ساکن در طول یک هفته و ۳۰ نفر از متخصصین به عنوان حجم نمونه انتخاب گردیدند. پایایی داده ها به وسیله آلفای کرونباخ ۰.۸۱۸ محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تک نمونه ای، رگرسیون گام به گام، تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه مکرر و تی دو نمونه ای مستقل و همچنین به منظور اولویت بندی و ضریت اهمیت شاخص ها از مدل BWM استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تی تک نمونه ای مستقل برای سنجش پیاده روی ایمن در شاخص های پویایی شهری نشان می دهد بین حد مبنا (۳) و مقدار محاسبه شده ( ۲.۲۸) اختلاف معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام حاکی از آن است که مولفه فعالیت اجتماعی با بنای ۰.۲۴۹بیشترین تاثیر و مولفه ایمنی و امنیت با ضریب بتای ۰.۱۳۸ کمترین تاثیر را بر پیاده روی ایمن در محدوده بافت قدیم ارگ طبس دارد. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه مکرر نشان می دهد که شاخص فعالیت اجتماعی با مقدار( ۲.۲۰) پایین ترین نمره میانگین و شاخص ایمنی و امنیت با مقدار (۲.۶۸)، بالاترین نمره را دارا هستند. نتایج حاصل از آزمون تی دو نمونه ای مستقل نشان می دهد بین میانگین سنجش وضعیت پیاده روهای محدوده بافت قدیم ارگ طبس از دید در جامعه افراد پیاده ( ۲.۲۸) و متخصصین ( ۲.۲۹)، اختلاف معناداری وجود ندارد. نتایج مدل BWM نشان می دهد که شاخص ایمنی و امنیت در رتبه اول و شاخص فعالیت های اجتماعی در رتبه چهارم قرار گرفت.