بررسی ردپای کربن در تاسیسات چاههای تامین آب شرب شهری مازندران

در سال های اخیر مبحث گرمایش زمین بیش از گذشته مورد توجه جوامع بین المللی قرار گرفته است. از این رو یکی از اهداف اصلی در برنامه های توسعه پایدار، اقدامات فوری جهت مبارزه با تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین است. گاز دی اکسید کربن به عنوان یکی از گازهای گلخانه ای موثر در گرمایش جهانی، علت ۶۰ درصد گرم شدن جهان شناخته شده است. حوزه انرژی و به طور خاص انرژی الکتریکی به صورت مستقیم و غیرمستقیم سهم زیادی در افزایش گاز دی اکسید کربن دارد. در این مطالعه رد پای کربن در تاسیسات چاه های تامین آب شرب شهری مازندران مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق میزان انتشار دی اکسید کربن بر اساس فرمول های ارائه شده توسط موسسه محیط زیست آمریکا محاسبه شده است. بر اساس داده های دریافت شده از شرکت آبفای مازندران و نتایج محاسبات، میزان انتشار دی اکسید کربن به ازای تولید یک متر مکعب آب از چاه های آب شرب شهری که به طور میانگین دارای عمق ۹۰ متر هستند، حدود ۳۱۸ گرم می باشد. نتایج این تحقیق در مقایسه با مطالعات مشابه دیگری که انجام شده است نشان می دهد منبع تامین آب شرب غیر از چاه مانند چشمه و استفاده از منابع انرژی کم آلاینده مانند برق آبی، خورشیدی و زیست توده در تامین انرژی الکتریکی مورد نیاز تاسیسات، موجب کاهش قابل ملاحظه ردپای کربن در تامین آب شرب شهرها خواهد شد.