اثربخشی آموزش شفقت به خود بر سرسختی روانشناختی و رضایت از زندگی در مادراندارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم به عنوان یک عامل فشار روانی برای مادران، می تواند هیجانات آن ها را تحت تاثیر قرار دهد و توانایی مادران را برای مقابله با مشکلات کودک کاهش دهد، بنابراین مداخلاتی که بتواند با بهبود رضایت از زندگی و افزایش سلامتی آنها در کاهش آسیب های روانشناختی موثر واقع شود، ضروریست . بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش شفقت به خود بر سرسختی روانشناختی و رضایت از زندگی در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش این پژوهش ، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون(پیگیری) با گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۰ مادر دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهرستان بندرانزلی در سال ۱۴۰۰ بود که با روش نمونه گیری دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه آزمایشی و گروه گواه (۱۵ دانش آموز در هر گروه) جایدهی شدند. جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامه های سرسختی روانشناختی (کوباسا، ۱۹۸۳) و رضایت از زندگی (داینر و همکاران، ۱۹۹۰) استفاده شد. به گروه مداخله ، آموزش شفقت به خود در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش داده شد، اما به گروه گواه آموزشی داده نشد. هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تحلیل دادهها از تحلیل آنکوا و آزمون اندازهگیری مکرر استفاده شد.یافته ها نشان داد آموزش شفقت به خود بر سرسختی روانشناختی و رضایت از زندگی موثر است .)P>۰/۰۰۰( همچنین شفقت به خود بر سرسختی روانشناختی P>۰/۰۰۰(، )F۱/۱۱۱=۳۲۲/۰۶، و رضایت از زندگی P>۰/۰۰۰(، )F۱۱۱=۷۴۱/۰۲۵، در مرحله پیگیری دوماهه موثر است. نتایج نشان داد آموزش شفقت به خود بر سرسختی روانشناختی و رضایت از زندگی موثر بود. آموزش شفقت به خود میتواند بهعنوان نوعی راهبرد تنظیم هیجان باشد که در آن از تجربه هیجانهای آزاردهنده پرهیز نمیشود؛ بلکه تالش میشود تا احساسات به صورتی مهربانانه پذیرش شود.