مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اهمال کاری تحصیلی و مدیریت زمان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر بابک

مقدمه: اختلال یادگیری به ضعف قابل ملاحظه دانش آموزان از لحاظ آموزشی و بالینی در دروس مرتبط با دیکته، حساب و خواندن اطلاق می گردد که به طبع، دیگر مسائل آموزشی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار داده و با پیامدهای روانی-اجتماعی نامساعد بعدی همراه می شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی و آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اهمال کاری تحصیلی و مدیریت زمان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری شهر شهربابک انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی و با جامعه آماری تمامی دانش آموزان اختلال یادگیری با مشکلات اهمال کاری تحصیلی و مدیریت زمان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در شهرستان شهربابک است.تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان دارای اختلال یادگیری به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند(n۱=n۲=n۳=۱۰).آزمودنی های سه گروه با استفاده از پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سواری ۱۳۹۰ و پرسشنامه مدیریت زمان ترومن و هارتلی ۱۹۹۶ مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که توانبخشی شناختی و آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اهمال کاری و مدیریت زمان دانش آموزان با اختلال یادگیری تاثیر معناداری داشته است واین درحالیست که آموزش فرزندپروری مبتنی بر تعامل والد-کودک نسبت به توانبخشی شناختی اثربخش تر بوده است. نتیجه گیری: بنابراین با استفاده از این دو روش مداخله می توان گام های مهمی در جهت کاهش اهمال کاری تحصیلی و بهبود مدیریت زمان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری برداشت.