بررسی نقش ضربه کودک و تعارضات درون روانی در بروز تجربه و شدت درد مزمن

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت روابط موضوعی و ضربه کودکی در بروز تجربه و شدت درد مزمن صورت گرفت. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک های درد مزمن مشهد تشکیل دادند. از بین آنها تعداد ۲۵۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از طریق فراخوان انتخاب شدند. آنها به پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه ضربه کودکی (CTQ)، پرسشنامه روابط موضوعی بل (BORI)، مقیاس درجه بندی عددی شدت درد (NRS) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که مولفه های ضربه ی کودکی (سوء استفاده عاطفی، فیزیکی و جنسی، غفلت عاطفی و جسمی) با متغیرهای شدت درد مزمن، و تعارض روانی رابطه معناداری (p<۰/۰۵) دارد. همچنین، نتایج حاصل از رگرسیون حاکی از آن بود که گام اول متغیر ضربه کودکی وارد مدل شد و این مدل ۱۵ درصد از واریانس تجربه و شدت درد را تبیین کرد. در گام دوم، تعارض روانی وارد مدل شد و ۲۳ درصد از واریانس تجربه و شدت درد با این مدل تبیین شد. از نتایج به دست آمده می توان به منظور تعیین اولویت های آموزشی و درمانی با هدف کمک به پیشگیری و کنترل تجربه درد در جامعه بهره برد.