تبیین نقش فضاهای عمومی کیفیت بخش در تولید سرمایه اجتماعی

با نگاهی به شرایط فضاهای عمومی، اقلیتهای قومی، مذهبی، زنان به نظر میرسد که حوزه عمومی در ایران در شرایط مطلوبی به سر نمیبرد. »کنش ارتباطی« در »حوزه عمومی« منجر به ایجاد و افزایش سرمایه اجتماعی میشود. برای تولید چنین مفهومی طبق مطالعات صورت گرفته نیاز به حوزه عمومی است. به نظر میرسد که حوزه عمومی در بستر علوم انسانی همارز با فضای عمومی در بستر شهرسازی و معماری میباشد. مهمترین عامل برای تولید سرمایه اجتماعی در حوزه عمومی، »حضور افراد« میباشد. برای افزایش حضور افراد در فضای عمومی عواملی مطرح است. در این پژوهش سعی خواهد شد مولفه های کالبدی ارائه شده برای بهبود کیفیت فضای عمومی مرور شود تا بتوان برای تولید فضای عمومی باکیفیت تر برای تولید سرمایه اجتماعی از آن بهره برد. در نوشتار حاضر به بررسی کنش ارتباطی در حوزه ی عمومی پرداخته میشود و در ادامه به بررسی نقش فضای عمومی و حوزه ی عمومی در تولید سرمایه اجتماعی، به صورت تئوری پرداخته میشود. در ادامه در یکروند تحلیلی و توصیفی با توجه به مولفه های کیفیتبخشی فضاهای عمومی، نظریات و آراء اندیشمندان حوزه معماری، شهرسازی و معماران منظر، مولفه های کیفیت بخش فضای عمومی در راستای افزایش سرمایه اجتماعی بررسی و گردآوری شد با توجه به مطالب ارائهشده این مقاله به دنبال مولفه ها و پارامترهای کالبدی کیفیت بخشی فضاهای عمومی برای تولید سرمایه اجتماعی میباشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و به صورت مروری بوده است. این پژوهش با توجه به هدف تحقیق از نوع بنیادی و با توجه به روش تحقیق کیفی است. پس از بررسیهای صورت گرفته این مولفه ها شامل تناسبات- سازگاری با محیط اطراف-نفوذپذیری- گوناگونی- خوانایی- انعطاف پذیری- به همپیوستگی- تداوم و حرکت- تاکید- توالی- تنوع و دیگر مولفه ها است.