تحلیل پراکنش فضایی خدمات شهری از دیدگاه عدالت فضایی (نمونه موردی: کلانشهرتبریز)

هرگونه برنامه ریزی که صورت میگیرد از آن جمله برنامه ریزی شهری و منطقه ای باید در صدد این باشد تا بتواند حقوق انسانها یا توسعه انسانی را برآورده کند. نابرابری هایی که در امر توزیع خدمات و امکانات ناشی از رشد شتابان شهری و شهرنشینی، یک امر طبیعی بوده و پدیدهای نو در هیچ جای جهان نمیباشد و میتوان آن ها را به حداقل رساند. این تحقیق با هدف تحلیل پراکنش فضایی خدمات شهری از دیدگاه عدالت فضایی در کلانشهر تبریز می باشد تا بتوانیم با بررسی وضعیت توزیع، با ارائه راهکار ها توسعه ای مطلوب در آینده برای کلانشهر تبریز را داشته باشیم. نوع روش تحقیق در این پژوهش توصیفی -تحلیلی می باشد و جامعه آماری کلانشهر تبریز می باشد که مناطق ده گانه را تحت پوشش قرار داده است. برای این منظور از داده های طرح جامع ۱۳۹۵ بهره گرفته شد و با استفاده از نرم افزار ArcGIS و تکنیک Kernel density طبقه بندی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان میدهند که منطقه ۸ تبریز که هسته مرکزی آن می باشد، تمرکز خدمات به ویژه خدمات مذهبی و فرهنگی را به خود اختصاص داده است و این امر منجر به توزیع ناعادلانه خدمات شهری در تبریز شده است.