مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر آسیب های رفتاری دوران کودکی، احساس حقارت و اضطراب زنان آسیب دیده از همسر در شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر آسیب های رفتاری دوران کودکی، احساس حقارت و اضطراب زنان آسیب دیده از همسر در شهر تهران بود. این پژوهش از حیث رویکرد کمی، از حیث هدف کاربردی و از حیث ماهیت توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. برای رسیدن به این هدف جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی زنان آسیب دیده شهر تهران می باشد و نمونه گیری براساس روش نمونه گیری در دسترس از بین همه زنان آسیب دیده از همسر مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران که واجد ملاک های لازم جهت شرکت در پژوهش بودند در جریان پژوهش قرار گرفته و در صورت موافقت، فرم رضایت را امضا و به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی ۱(۱۵نفر) و گروه آزمایشی ۲ (۱۵نفر) و گروه کنترل (۱۵) قرار داده شدند. در این پژوهش پرسشنامه آسیب های دورران کودکی، احساس حقارت و اضطراب و مداخله آموزشی شناختی رفتاری و پذیرش و تعهد درمانی بر روی گروه نمونه اجرا شد. در این پژوهش داده های جمع اوری شده پس از ثبت در نرم افزار SPSS۲۴ بر اساس روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استادارد) و استنباطی (تحلیل واریانس چندمتغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. نتایج نشان داد که مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری بر متغیرهای احساس حقارت کل و اضطراب در زنان آسیب دیده از همسر اثربخش بود؛ به این ترتیب که گروه آزمایش اول و دوم نسبت به گروه کنترل دارای میانگین پائین تری در متغیرهای ذکر شده بودند و اختلاف میانگین ها در سطح ۰/۰۵ معنی دار شد. همانطور که مشاهده می شود، بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری تنها در متغیر احساس حقارت تفاوت وجود داشت. به صورتی که نمره احساس حقارت در درمان شناختی رفتاری میانگین پائینتری نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دارد که به این معناست که درمان شناختی رفتاری اثربخشی بیشتری داشته است.