ارائه یک رویکرد ترکیبی مبتنی بر روش بهترین-بدترین فازی و دیمتل فازی برای اولویت بندی موانع تولید پایدار

مفهوم تولید پایدار، تلاش برای برقراری ارتباط بین مفاهیم زیست محیطی و اجتماعی با مفاهیم اقتصادی در فرایند تولید است. تولید پایدار همواره با چالشها و موانعی همراه بوده است. شناسایی و الویت بندی این موانع اولین گام در راستای حرکت به سوی تولید پایدار است. از اینرو، این تحقیق یک رویکرد کاربردی مبتنی بر ترکیب روشهای تصمیمگیری چندمعیاره فازی برای شناسایی و رتبه بندی موانع تولید پایدار در صنعت تولید تایر ارائه میدهد. در رویکرد پیشنهادی، ابتدا با بررسی جامع ادبیات و بهره گیری از دانش خبرگان شرکت مورد مطالعه، ۱۹ مانع تولید پایدار شامل شش مانع اقتصادی، چهار مانع زیست محیطی، پنج مانع اجتماعی و چهار مانع تکنولوژیکی شناسایی شد. سپس با بهره گیری از روش بهترین- بدترین فازی وزن ابعاد پایداری و موانعشان محاسبه شد. به دلیل وجود وابستگی درونی بین موانع، از روش دیمتل فازی برای تعیین ماتریس وابستگی درونی بین ابعاد پایداری استفاده شد و پس از اعمال این ماتریس در وزن ابعاد پایداری، وزن ابعاد پایداری با در نظر گرفتن وابستگی درونی بینشان محاسبه گردید. در نهایت از اعمال وزن ابعاد پایداری در وزن موانعشان، وزن نهایی موانع تعیین گردید و موانع رتبه بندی شدند. نتایج نشان داد که "هزینه های بالای راه اندازی با نرخ بازگشت سرمایه پایین"، "محدودیتهای مالی" و "عدم همکاری بین اجزای زنجیره در فرایند یکپارچه سازی" اصلی ترین موانع تولید پایدار در صنعت تایر هستند.