ماهیت پدیدارشناسی با تمرکز بر واکاوی تطبیقی انواع استراتژی های پدیدارشناسانه

تفاوت میان حقیقت و برداشت های ما از آن که واقعیت نام دارد، از دیرباز مورد توجه دانشمندان و فیلسوفان بزرگ بوده است. از آنجا که انسان، موجودی چندبعدی، هوشمند و پیچیده است، انجام تحقیقات در علوم مرتبط با او که معمولا در علوم انسانی با آن سروکار داریم، کار دشواری است. متاسفانه این دشواری از سوی اغلب محققان نادیده گرفته شده و به همین سبب سبک تحقیقات در حوزه علوم انسانی و مدیریت مانند علوم تجربی و علوم پایه بیشتر به روش کمی و با درنظر گرفتن انجام می گیرد. این درحالی است که در عصر سرعت و تکنولوژی با توجه به سرعت بالای تغییرات محیط، ضرورت تبیین جایگاه نگرش انسان و ذهن پیچیده آدمی نسبت به پدیده های پیرامون، با روش های کیفی امری ضروری است. این مقاله با تمرکز بر ماهیت و فلسفه ی پدیدارشناسی، انواع روش های پدیدارشناسانه را بررسی و به طور خاص دو نوع پدیدارشناسی توصیفی و پدیدارشناسی تفسیری و مراحل آن را به طور تطبیقی را مورد بررسی عمیق قرار می دهد. در این نوشتار با واکاوی تفکر پدیدارشناسانه، استراتژی تحقیق پدیدارشناسی ، مراحل و شیوه های کاربردی آن به این نتیجه رسیدیم که انتخاب نوع و روش پدیدارشناسی بستگی به نگرش محقق و برداشت او از حقیقت دارد. و هرچه این نگاه رهاتر از کلیشه ها باشد، سهم بیشتری از حقیقت جوهر پدیده خواهد داشت.