بررسی وضعیت طلاق در استان تهران طی سال های اخیر

تحقیق پیش رو نگاهی به آخرین وضعیت طلاق در استان تهران و شهرهای آن دارد، موضوعی که ضرورت پرداختن به آن را می باید درروندرو به رشد طلاق درپایتخت به ویژه دردهه اخیر دانست. طلاق هم چنان از مهم ترین آسیب های اجتماعی کشور است وبه روزرسانی شناخت ها دراین رابطه می تواند زمینه مناسبی را برای درک بهتر ابعاد مساله و تصحیح برداشت ها و باورهای قالبی از آن فراهم کرده و به ارتقای فرهنگ جامعه و سالم سازی محیط به ویژه پیشگیری از پیامدهای طلاق یاری رساند. نوع پژوهشحاضر از نوع تحﻘیﻘات توصیفی وروش تحقیق نیزروش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای است. علت اصلی در انتخاب این روش وجود شرایط اپیدمیک بیماری کرونا و دشواری انجام پیمایش در میان افراد جامعه طی یکی دوسال اخیر بوده است. بررسی داده های سالنامه های آماری ۹۸- ۱۳۹۲نشان می دهند میزان عمومی طلاق در استان تهران به طور جدی بالاترازمیانگین کشوری است. اکثر طلاق های این استان درفصل تابستان به ویژه مرداد ماه رخ می دهند. دیگر آن که کمترین میزان طلاق در فصل بهار، به ویژه فروردین ماه صورت گرفته ونقطه اوج طلاق ها هم برای مردان و هم زنان در سنین ۳۰ تا ۳۴ سالگی قابل ملاحظه است. به علاوه، حجم بالایی از طلاق در زن و شوهرهای هم سن و یا با یکی دو سال تفاوت سنی به نفع شوهر صورت گرفته است. پس از این گروه، میزان طلاق در زن وشوهرهایی که بیش از ۱۵ سال سابقه زندگی زناشویی داشته اند نیزحجم قابل توجهی را تشکیل می دهد، واقعیتی که شایسته تامل و تحقیقات موشکافانه تری در آینده خواهد بود.