ساماندهی محورهای بصری شهرها در جهت کیفیت فضاهای عمومی

امروزه نازیبایی، ناهمگونی و اغتشاشات بصری در چهره شهرها به بخش جداناپذیر سیما و منظر شهری بدل شده است و چنان تار و پود فضای شهری را به سلطه گرفته که انتظار زیبایی، جذابیت، نشاط و سرزندگی آرزویی دست نیافتنی شده است. ساماندهی پهنه محورهای دید به سوی نشانه های شاخص شهری, تاثیری قابل توجه بر مطلوبیت مولفه های زیباشناختی – فرمی کیفیت محیط در فضاهای عمومی شهری است. با توجه به گسترش شهر و شهر نشینی و اقدامات نامناسب شهری، ورودی اکثر شهرهای جدید بدون طراحی ویژه و مشخصی پیش بینی شده است و از سوی دیگر ورودی قدیم شهرها نیز به مرور زمان تخریب شده اند؛ لذا توجه به مولفه های کیفیت که از ورودی شهرها انتظار می رود و مطالعاتی که باید در این زمینه صورت گیرد، راهکارهایی را ارائه می دهد که می تواند در طراحی شهری و بهبود بخشیدن به این بخش از شهر موثر واقع شود. زمانی که شهر تحت تاثیر عوامل مختلف دچار رشد بی رویه و شتابان می شود، به سرعت منبسط شده، گسترش می یابد و بالطبع تغییرو تحولات آن چندان منطقی و قاعده مند پیش نمی رود.نتیجه این مداخلات بدون مطالعه، باعث کاهش کیفیت منظر شهری، ناهنجاری و اغتشاشات بصری در فضای شهری می شود. مطالعات منظر شهری نشان می دهد که عناصر عینی در کنار مفاهیم ذهنی به صورت توامان تشکیل دهنده منظر شهری می باشند.از آنجایی که اصلی ترین عامل تعیین کننده منظر شهری در سطح شهرها، محورهای ارتباطی،خیابان ها و جداره های آن می باشند، توجه و تاکید بر شاخص های منظر شهری در آنها ضروری به نظر می رسد.