چگونه توانستم مصرف گرایی و تمایل به اسراف را در دانش آموزانم به حداقل برسانم؟

یکی از مواردی که تاثیر زیادی در تغییرات سبک زندگی ما ایرانیان داشته و آثار متعدد اجتماعی فرهنگی و اقتصادی از خود بر جای گذاشته مسئله مصرف گرایی و تغییر الگوی مصرف کالاها و خدمات در میان ما مردم است. این در حالی است که تعادل در مصرف و پرهیز از اسراف و تبذیر یک اصل و توصیه مکد دینی است. دلسوزان و متخصصان حوزه های مختلف نیز مصرف گرایی را آفت استقلالو مانع توسعه و تعالی کشور می دانند و بارها در بیانات رهبر انقلاب نسبت به رشد مصرف گرایی و تبعات منفی آن هشدار داده شده است. ایشان « اسراف را یک بیماری اجتماعی» می دانند که « روزبه روز شکافهای طبقاتی بین فقیر و غنی را بیشتر و عمیقتر میکند.» و در تعیین و ابلاغ سیاست های کلی اصلاح الگوی مصرف مردم و مسئولان را به « مقابله با ترویج فرهنگ مصرف گرایی و ابراز حساسیت عملی نسبت به محصولات و مظاهر فرهنگی مروج اسراف و تجمل گرایی» تاکید می کنند. عدم مصرف درست و اسراف بی رویه در بین دانش آموزان ، مسئله ای مهم و خطرناک است که می تواند به اقتصاد خانواده ها و جامعه ضربه بزرگی بزند و به همین علت لازم و ضروری است که دانش آموزان با فرهنگ درست مصرف و پرهیز از اسراف آشنا شوند و بتوانند به درستی و به اندازه نیازشان مصرف نمایند و لازمه این کار نیز آموزش فرهنگ مصرف صحیح و اصولی به دانش آموزان در مدارس است. هدف اقدام پژوهی فعلی نیز این امر می باشد که راهکارهایی را بیابد که بتواند با استفاده از آن مصرف گرایی و تمایل به اسراف را در دانش آموزان به حداقل برساند که برای موفقیت در این زمینه اقدام به مطالعه منابع نگاشته شده در این زمینه و بحث و نظر خواهی با همکاران گردیدو در نهایت با بهره گیری از راه حلهای همچون داستان گوی ، انشا نویسی و آیات قرآنی موفق به کاهش تمایل به اسراف در دانش آموزان شد