اثربخشی آموزش موسیقی برکاهش پرخاشگری و افزایش همدلی نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش موسیقی برکاهش پرخاشگری و افزایش همدلی نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر نمیه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان شهر تهران در سالهای - ۱۳۹۹ ۱۴۰۰بود. از این جامعه آماری تعداد ۳۰ نفر به صورت دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه همدلی داویس (۱۹۸۳) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) بود. گروه آزمایش ۱۲ جلسه تحت آموزش موسقی (هر هفته یک جلسه یک و نیم ساعته) قرار گرفتند و گروه کنترل تحت هیج گونه آموزش موسقی و یا مداخله روانشناختی قرار نگرفتند. علاوه بر شاخصهای توصیفی از تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای تحلیل دادهها استفاده شد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار تحلیل آماری SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش موسقی بر هر چهار مولفه پرخاشگری (فیریکی، کلامی، خشم و خصومت) و هر سه مولفه همدلی (دغدغه همدلانه، دیدگاهگرایی و آشفتگی شخصی) اثربخشی معناداری دارد .(P=۰/۰۰۱) نتیجه پژوهش بیانگر این بود که در محیطهای آموزشی و درمانی آموزش موسیقی جهت کاهش رفتارهای پرخاشگری و افزایش همدلی در نوجوانان یک مداخله اثربخش است.