اثربخشی آموزش شناختی درمانی در خودکنترلی دانش آموزان دارای رفتارهای پرخطر

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش شناختی درمانی در خودکنترلی دانش آموزان دارای رفتارهای پرخطر دانش آموزان انجام شد.پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه موردمطالعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان -دختر مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ بودند؛ که پس از غربال با پرسشنامه رفتارهای پرخطر، از جامعههدف تعداد ۳۰ نفر )حداقل نمونه در طرح های آزمایشی ۳۰ نفر کفایت می کند( روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طورتصادفی در دو گروه آزمایش و گواه )هر گروه ۱۵ نفر( جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های محمدی، احمدآبادیو حیدری ) ۱۳۹۰ ( و پرسشنامه خود کنترلی تانجی) ۲۰۰۴ ( و برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان دادآموزش شناختی درمانی در خودکنترلی دانش آموزان دارای رفتارهای پرخطر نقش دارد.