رابطه تجربیات نامطلوب دوران کودکی و کیفیت روابط زناشویی

آسیب های روانی وارده در سنین اولیه ی زندگی پدیده ی شایعی است که در صورت درمان نشدن می تواند بزرگسالی پردردسری را برای فرد رقم بزند. به طور کلی ترس رشدی یعنی تجربه ی شرایط دشوار و حوادث ناگوار در کودکی. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تجربیات نامطلوب دوران کودکی و کیفیت روابط زناشویی انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق، از نوع کاربردی و براساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تعدای از زوج های متاهل شهر تهران می باشد که در سال ۱۴۰۰ در این شهر اقامت داشتند. نمونه تحقیق شامل ۵۰ نفر از روج های متاهل شهر تهران، که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های ضربه کودکی و مقیاس کیفیت روابط زناشویی استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار ۱۶.SPSS استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد بین تجربیات نامطلوب دوران کودکی با کیفیت روابط زناشویی رابطه منفی و معناداری وجود داشت.