تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی: یک رویکرد کیفی

مقدمه: در حال حاضر، تدریس به شیوه یادگیری ترکیبی در بین کالج های آموزش پزشکی در سراسر جهان رو به پیشرفت است و مزایای متعدد آن از جمله عدم الزام به حضور فیزیکی در تمام جلسات درسی، منجر به محبوبیت این شیوه آموزشی در بزرگسالان شاغل شده است. لذا مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل از تدریس به روش یادگیری ترکیبی انجام شد.روش کار: این پژوهش کیفی به روش تحلیل محتوا در نیمسال اول تحصیلی سال ۹۸ انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته در طی ۱۵ مصاحبه از دانشجویان ناپیوسته اتاق عمل بدست آمد. سپس داده ها به روش آنالیز محتوی و با کمک نرم افزار MaxQDA۲ تحلیل شد.نتایج: داده ها در ۳ طبقه اصلی «چالش ها» با زیر طبقات؛ انتخاب محتوی درسی مناسب و شبکه اجتماعی مطمئن، طبقه «تمهیدات مرتبط با اجرای برنامه توسط اساتید» با زیر طبقات؛ توانمندی اساتید در تدریس و با انگیزه بودن و طبقه «آورده ها» با زیر طبقات؛ رشد فردی چند جانبه و تعامل و افزایش اعتماد به نفس دسته بندی شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، بکارگیری این شیوه تدریس مشروط به رعایت ملاحظاتی از جمله بستر اینترنتی مناسب، وجود اساتیدی با انگیزه و توانمند، انتخاب محتوای مناسب می تواند منجر به رضایتمندی دانشجویان بزرگسال و شاغل در مراکز درمانی گردد و موجبات رشد فردی چند جانبه و تعامل بیشتر آنها در کلاس های درسی را فراهم نماید.