شیوهء فرزند پروری و سازگاری تحصیلی

خانواده اولین و مهم ترین نهاد در تاریخ و تمدن انسانی است که افراد بشری در آن با شیوه های زندگی جمعی و تفاهم و سازگاری با دیگران آشنا میگردند. خانواده مناسب ترین بستر فعلیت یافتن قابلیت ها و استعدادها و توانایی های انسانی است و بخش عظیمی از ابعاد شخصیت افراد همچون رفتارهای اجتماعی ، سازگاری تحصیلی،مسوولیت پذیری ، تحمل و بردباری در برابر دیگران و واکنش های عاطفی در آن شکل میگیرد. هدف از نگارش این مقاله بررسی شیوه های فرزند پروری والدین و نقش آن بر سازگاری تحصیلی فرزندان میباشد که سازگاری تحصیلی را که بیکر و سیریاک رضایت از محیط آموزشی و انجام فعالیت هایی میدانند که کارکرد موءثر تحصیلی را افزایش میدهد همچون : برنامه ریزی، علاقمندی به تحصیل ، شرکت در بحث و برنامه های مدرسه ای که با روش اسنادی انجام شده است نتایج حاصل از این بررسی : چهار نوع شیوهء تربیتی در خانواده ها ، والدین بر فرزندان اعمال می کنند که عبارتند از : شیوه تربیتی استبدادی، شیوهء تربیتی قاطع، شیوهء تربیتی سهل انگار، شیوهء تربیتی مسامحه کار. این شیوه ها که شیوه های فرزند پروری نامیده میشوند متاثر از عوامل مختلف از جمله : عوامل زیستی ، فرهنگی، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی میباشد. نحوهء تربیت و سبک فرزندپروری والدین یکی از مهم ترین عوامل تحول و پایداری مشکلات رفتاری فرزندان محسوب میشود.