بررسی رابطه بین فضای روانشناختی حاکم بر سازمان با اشتیاق شغلی کارکنان درمانگا ه های شهر رشت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین فضای روانشناختی حاکم بر سازمان با اشتیاق شغلی کارکنان درمانگا ه های شهر رشت می باشد. لذا این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش شناسی کمی از نوع تحقیقات همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان درمانگاه های شهر رشت در بازه زمانی سال ۱۴۰۰ به تعداد ۳۰۰ نفر می باشد. ۱۶۹ نفر بر اساس جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه این پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های استاندارد فضای روانشناختی کویز و دکوتیز (۱۹۹۱) و اشتیاق شغلی سالانوا و شائوفیلی (۲۰۰۱) استفاده شده است. روایی صوری هر دو پرسشنامه توسط خبرگان در این زمینه تایید شده است و پایایی آنها بر اساس آزمون آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فضای روانشناختی کویز و دکوتیز ۸۷/۰ و برای اشتیاق شغلی سالانوا و شائوفیلی ۹۵/۰ صدم محاسبه شده است. جهت تحلیل داده های این پژوهش از دو بخش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که در سطح آمار توصیفی بریا توصیف شرایط موجود از شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی بریا تعمیم اطلاعات نمونه به جامعه از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. طبق نتایج تحقیق بین فضای روانشناختی و اشتیاق شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (R= ۰/۵۸). بعلاوه نتایج نشان داد که همه مولفه های فضای روانشناختی به طور مثبت متغیر اشتیاق شغلی را پیش بینی می کنند (P=۰/۰۵). بنابراین نتیجه گرفته می شود که مدیریت درمانگاه های شهر رشت به فضای روانشناختی حاکم بر سازمان خود توجه ویژه داشته باشند.