بررسی اثرات دوره های مختلف آلودگی صوتی ناشی از ترافیک بر تغییرات غلظت هورمون های اپی نفرین، نوراپی نفرین و کورتیکوسترون سرم در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: آلودگی صوتی ناشی از ترافیک به عنوان یکی از انواع آلودگی صوتی، یک جنبه در حال گسترش در زندگی شهری است. آلودگی صوتی ناشی از ترافیک می تواند به کاهش شنوایی، پرفشاری خون، چاقی و بیماری های ایسکمیک قلبی منجر شود. هدف این مطالعه، بررسی اثر دوره های مختلف قرار گرفتن در معرض آلودگی صوتی ناشی از ترافیک بر سطح هورمون های استرسی غده آدرنال در موش های صحرایی نر است. روش بررسی: ۴۸ سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند: گروه های کنترل، آلودگی صوتی ناشی از ترافیک ۱، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روزه تقسیم شدند. زمان پخش صدای ترافیک به مدت هشت ساعت بود. در روز جمع آوری داده ها از دم حیوانات خون گیری به عمل آمد و درنهایت، سطح هورمون ها در پلاسمای به دست آمده سنجیده شد. جهت مقایسه میانگین بین گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: غلظت هورمون اپی نفرین در گروه یک روزه کاهش معناداری یافته و در گروه ۲۱ روزه افزایش یافت. همچنین سطح هورمون نوراپی نفرین در گروه های ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روزه نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد. سطح پلاسمایی هورمون کورتیکوسترون به شکل معناداری با افزایش مدت زمان قرار گرفتن در معرض آلودگی صوتی ناشی از ترافیک افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: به نظر می رسد قرار گرفتن در معرض آلودگی صوتی ناشی از ترافیک در کوتاه مدت موجب کاهش غلظت هورمون اپی نفرین و در درازمدت باعث افزایش ترشح هر سه هورمون اپی نفرین، نوراپی نفرین و کورتیکوسترون شده است که این تغییرات ساختار هورمون، نیمه عمر آن و مدت زمان استرس واردشده ارتباط دارد.