اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر استرس و انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 129

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MUQ-15-5_006

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1401

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: دیابت عوارض جبران ناپذیری بر عملکردهای جسمانی و روانی افراد بر جای می گذارد. بنابراین انجام مداخلات روانی برای بیماران مبتلا ضروری به نظر می رسد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر استرس و انعطاف پذیری شناختی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری که شامل تمام زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر بیرجند در ۶ ماه دوم سال ۱۳۹۶ بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش برنامه رفتاردرمانی دیالکتیکی در ۸ جلسه هفتگی (هر جلسه ۶۰ دقیقه) اجرا شد. داده ها از طریق پرسش نامه استرس لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) قبل و بعد از مداخله جمع آوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در سطح معنی داری ۰۵/۰ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون بین میانگین های استرس و انعطاف پذیری شناختی گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر روش رفتاردرمانی دیالکتیکی به طور معناداری باعث افزایش انعطاف پذیری شناختی و کاهش استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ شد (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج لازم است در مداخلات درمانی بیماران دیابتی به بهبود وضعیت روان شناختی آنان با استفاده از روش های درمانی اثربخش از جمله رفتاردرمانی دیالکتیکی توجه بیشتری مبذول شود.

نویسندگان

فاطمه خاکشور شاندیز

Department of Psychology, Faculty of Humanities, Ferdows Branch, Islamic Azad University, Ferdows, Iran.

فاطمه شهابی زاده

Department of Psychology, Faculty of Humanities, Birjand Branch, Islamic Azad University, Birjand, Iran.

قاسم آهی

Department of Psychology, Faculty of Humanities, Birjand Branch, Islamic Azad University, Birjand, Iran.

محیا مجاهدی

Department of Psychiatry, School of Medicine, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :