بررسی نقش رزمارینیک اسید بر فیبروز کبدی ناشی از بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی القا شده در موش های سوری نر

زمینه و هدف بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) یک اختلال جدی و رو به افزایش در سراسر جهان است که به صورت فیبروزکبدی، سیروز و کارسینوم هپاتوسلولار پیشرفت می کند. رزمارینیک اسید به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدان و ضد التهاب قوی شناخته می شود که اثرات مثبتی بر بهبود آسیب های کبدی دارد؛ این مطالعه جهت بررسی اثر رزمارینیک اسید روی فیبروز کبدی ایجاد شده در بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی در موش های سوری انجام شد. روش بررسی موش های سوری نر نژاد C۵۷/BL۶ به چهار گروه مساوی شامل کنترل، رزمارینیک اسید (RA) ،NASH و NASH+RA تقسیم شدند. در گروه های سه و چهار، استئاتوهپاتیت غیرالکلی با استفاده از رژیم غذایی فاقد متیونین و کولین و در طی هشت هفته القا شد. در گروه های RA و NASH+RA، حیوانات روزانه رزمارینیک اسید را به شکل داخل صفاقی دریافت کردند. پس از هشت هفته حیوانات کشته شده و نمونه خون و بافت کبد تهیه شد. سپس ارزیابی های بیوشیمیایی و مولکولی و رنگ آمیزی تری کروم ماسون جهت بررسی فیبروز کبدی انجام شد. یافته ها پس از استفاده از رزمارینیک اسید سطوح سرمی(ALT) Alanine transaminase و (AST) Aspartate transaminase کاهش یافت. همچنین رزمارینیک اسید موجب کاهش بیان TGF-β و α-SMA شد و درنهایت ارزیابی های بافت شناسی نشان داد که استفاده از رزمارینیک اسید، فیبروز کبدی ایجاد شده به وسیله NASH را کاهش داد. نتیجه گیری به نظر می رسد که استفاده از رزمارینیک اسید، فیبروز کبدی ایجاد شده در موش های مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی را از طریق مهار مسیر سیگنالینگ α-SMA/ TGF-β بهبود می بخشد.