تاثیر راهبردهای خودتنظیمی بر سطوح سرمی GDNF، عملکرد شناختی و اکتساب مهارت شوت سه گام هندبال

مقدمه و هدف: فعالیت ورزشی و رفتاری که باعث افزایش GDNF در مغز شوند، می توانند شکل پذیری مغز را حفظ و موجب تسهیل یادگیری شوند. همچنین فرایندهای تصمیم گیری در محیط آموزشی که با میزان استفاده فراگیران از راهبردهای خودتنظیمی یادگیری مرتبط است به آموزش مهارت ورزشی کمک می ­کند. در این مطالعه تاثیر راهبردهای خودتنظیمی بر سطوح سرمی GDNF، عملکرد شناختی و اکتساب مهارت شوت سه گام هندبال بررسی شد. مواد و روش­ ها: ۴۲ پسر با دامنه سنی ۱۸ تا ۲۴ سال غیرفعال به صورت تصادفی، به عنوان نمونه انتخاب و به سه گروه خودتنظیم، کنترل با تمرین و کنترل بدون تمرین تقسیم شدند. آزمودنی ها در ۱۵ جلسه به فعالیت شوت سه گام هندبال طبق آزمون هندبال زین پرداختند. ۴۸ ساعت قبل و بعد از پیش آزمون و پس آزمون خون گیری و سنجش عملکرد شناختی به صورت آزمون استروپ انجام شد. عامل خونی GDNF به روش الایزا سنجیده شد. تحلیل آماری با آزمون­های مربوطه با نرم افزار SPSS  نسخه ۲۲ در سطح معناداری ۰.۰۵>P انجام شد. یافته ­ها: راهبردهای خودتنظیمی بر سطوح سرمی GDNF (P=۰.۶۷) و همچنین بر عملکرد شناختی تاثیر معناداری نداشت (۰.۰۷=P) اما بر اکتساب مهارت شوت سه گام هندبال تاثیر معناداری داشت (۰.۰۱˂P)، همچنین، با توجه به نتایج تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه تغییرات در سه گروه در شاخص مهارت شوت سه گام هندبال پس از انجام پروتکل تمرینی بین گروه ها نیز تفاوت معنا داری نشان داد (۰.۰۱˂P) که با توجه به نتایج آزمون تعقیبی شفه، بین گروه خودتنظیم با کنترل بدون تمرین و کنترل با تمرین تفاوت معناداری وجود داشت (۰.۰۱˂P). اما بین سایر گروه ها تفاوت میانگین معنادار نبود. بحث و نتیجه­ گیری: استفاده از راهبردهای خودتنظیمی در آموزش مهارت شوت سه گام هندبال موثر است. توصیه می شود مربیان در جلسات آموزشی، از راهبردهای خودتنظیمی استفاده کنند و ورزشکاران بالاخص افراد مبتدی برای یادگیری بیشتر و بهتر مهارت ها و بهبود سطح عملکرد خود از راهبردهای خودتنظیمی استفاده کنند.