ارزیابی منابع مسئولیت مدنی روانشناسان در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران

مسئولیت مدنی حرفهای شامل مسئولیت های ناشی از مشاوره حقوقی، پزشکی، روانشناسی، امور ورزشی و مشاوره های اقتصادی میشود. هدف از این پژوهش بررسی منابع مسئولیت مدنی روانشناسان در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران نسبت به مراجعه کنندگان میباشد. این بحث که آیا مسئولیت مدنی روانشناسان قراردادی است یا قهری در هیچ نوشته ای مشاهده نشده است، همانگونه که پیامدهای این بحث واکاوی نگردیده است. روش در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای است که از اساسی ترین سوالات مطرح شده در این موضوع، منابع مسئولیت مدنی روانشناسان نسبت به مراجعه کنندگان و شناسایی ماهیت تعهد آنها میباشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که؛ مبنای مسئولیت در مشاوره های فردی و گروهی که مراجع مستقیماو با اراده خود به روانشناس و مشاور رجوع می کند، علاوه بر اینکه امکان استناد به قواعد ویژه مسئولیت قهری وجود دارد، علی الاصول باید این نوع مسئولیت را قراردادی دانست. بطور کلی میتوان گفت مسئولیت مدنی روانشناسانو مشاوران اصولامبتنی بر تقصیر بوده و روانشناس خطاکار مسئول جبران خسارت مادی و معنوی میباشد. البته روانشناس در صورتی مسئول قرار میگیرد که ارکان مسئولیت یعنی خطای روانشناس، ورود ضرر و رابطه سببیت بین خطای روانشناس و ورود ضرر جمع باشد. تعهد روانشناسان، تعهدی به وسیله است و مسئول دانستن آنان در مورد ضرر و زیان ناشی از اقدامی که بر اساس دانش و فن کنونی انجام داده اند، موجه به نظر نمیرسد. در صورت خطای شغلی یا عدم رعایت مقررات قانونی و اصول مسلم حرفه ای، مشاوره میتواند به عنوان یک فعل زیانبار مطرح گردد که در صورت ایجاد خسارت، مسئولیت مدنی روانشناس تحقق مییابد.