اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس و تحمل پریشانی در پرستاران بخش کووید-۱۹

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس و تحمل پریشانی در پرستاران بخش کووید-۱۹ بود. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های شهرستان رشت دارای بخش کووید-۱۹بوده که در سال ۱۴۰۰ مشغول به کار بودند. از این جامعه، با روش نمونه گیری هدفمند ۴۰ نفر از پرستارانی که در پیش آزمون نمرات بالای ۵۰ در استرس شغلی و نمره پایین تر از ۳۰ در تحمل پریشانی کسب کردند انتخاب و به طور کاملا تصادفی (قرعه کشی) در گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه کنترل (۲۰ نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی سیونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامه استرس هری (۲۰۰۵) بود. گروه آزمایش ۸ جلسه هفته ای دو بار تحت درمان شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. سپس هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون واریانس با اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش میانگین استرس و افزایش میانگین تحمل پریشانی شد. بنابراین شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند به عنوان یک گزینه درمانی مناسب برای پرستاران بخش های کووید-۱۹جهت کاهش استرس و افزایش تحمل پریشانی مورد استفاده قرار گیرد.