رابطه بین باورهای فراشناختی و اضطراب با نقش میانجی سبک های حل مسئله در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر رابطه بین باورهای فراشناختی و اضطراب با نقش میانجی سبک های حل مساله در میان دانشجویان بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه یزد تشکیل می دهند.تعداد افراد نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۰۰ نفر براورد گردید و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود و داده های پژوهش با استفاده از مقیاس اضطراب بک و استیر (۱۹۹۰)، پرسشنامه سبک های حل مسئله هپنر و پترسون (۱۹۸۸) و پرسشنامه باورهای فراشناخت ولز و کاترایت- هاترون (۲۰۰۴) جمع آوری گردید. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر و روش همبستگی پیرسون تحلیل گردید و یافته ها نشان می دهد که باورهای فراشناختی با میانجی گری سبک های حل مسئله ی اعتماد به مسئله، گرایش- اجتناب و کنترل شخصی بر اضطراب اثر گذار است . همچنین از میان سبک های حل مسئله سبک اعتماد به مسئله و اضطراب و کنترل شخصی با اضطراب رابطه منفی و با باورهای فراشناختی رابطه مثبت دارند و سبک گرایش-اجتناب با اضطراب و باورهای فراشناختی رابطه معنی دار ندارد.در نتیجه می توان بیان کرد که با بهبود باورهای فراشناختی در دانشجویان می توان باعث افزایش اعتماد به حل مسئله در آنها گردید و اضطراب را در ان ها کاهش داد.