رابطه سبک زندگی اسلامی، تحمل پریشانی و خودمهارگری با گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهر یاسوج

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سبک زندگی اسلامی، تحمل پریشانی و خودمهارگری با گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهر یاسوج انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر یاسوج تشکیل دادند، که درسال تحصیلی۱۴۰۰_۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. از بین جامعه آماری ۲۶۰ نفر از دانش آموزان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه الکترونیکی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵)، خطرپذیری نوجوانان ایرانی زاده محمدی و احمد آبادی(۱۳۸۸)، سبک زندگی اسلامیکاویانی (۱۳۸۸) و خود مهارگری تاگتی و همکاران(۲۰۰۴) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک زندگی اسلامی، تحمل پریشانی و خودمهارگری با گرایش به رفتارهای پر خطر رابطه معکوس و معناداری وجود دارد(۰۱/۰). همچنین نتایج نشان داد که سبک زندگی اسلامی، تحمل پریشانی و خودمهارگری به صورت معکوس و معناداری قدرت پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر را در نوجوانان دارند(۰۱/۰).