بکارگیری آسفالت های پلیمری در روسازی ها و مرمت آن ها

درکشور ما نیز توجه نشدن کافی به طرح، احداث و نگهداری صحیح رویه راه ها منجر به این شده هزینه که هرساله بسیاری صرف نگهداری، بهسازی یا بازسازی رویه راه ها شود. صرف چندین میلیون تن قیر پروژه و آسفالت های بهسازی راه ها علاوه بر تحمیل بار مالی بسیار زیاد به سازمان های متوالی نگهداری راه ها و در سطح وسیعتر به بدنه اقتصادی کشور، موجب اتلاف بخش عظیمی از منابع برگشت ناپذیر مصالح کشور از جمله قیر، مصالح سنگی و سوخت می شود. دراین مقاله شناسایی انواع ترک های آسفالت، پلیمر و نحوه اجرای آسفالت پلیمری موردمطالعه قرار می گیرد وخواص آسفالت های تهیه شده از قیر خالص و قیرهای پلیمری مقایسه می شوند. هدف اصلی استفاده از پلیمرها، افزایش مقاومت آسفالت در برابرهای تغییر شکل های ماندگار (شیارشدگی)، خستگی و ترک های حرارتی است. با افزایش چشمگیر حجم ترافیک و وزن کامیونها، روسازی های ساخته شده با مخلوط های آسفالتی متداول دارای عملکرد خوبی نبوده و اغلب پیش از طول عمر طراحی مورد انتظار، دچار خرابی های سازه ای و عملکردی می شوند . برای رفع این مشکل، می توان از مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با پلیمر استفاده کرد. تحقیقات انجام شده توسط موسسه آسفالت امریکا (انستیتو آسفالت، ۲۰۰۱ ) نشان داده است که مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با پلیمر در مقایسه با مخلوط های آسفالتی رایج ترک خوردگی را تا ۵۰ درصد و شیارشدگی را تا حدود ۶۰ درصد کاهش می دهند مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با پلیمر می توانند عمر سرویس دهی روسازی را تا ۲۵ درصد افزایش (بین تا ۲ ۱۰ سال عمر بیشتر) داده و درنتیجه هزینه ها و بازه های زمانی تعمیر و نگهداری و نوسازی راه کاهش می یابد.