معناشناسی روایی مفردات قرآن نزد قرآن پژوهان امامیه؛ رهیافت ها و نمونه ها
محل انتشار: فصلنامه مشکوه، دوره: 41، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 102
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MISHKAT-41-1_003
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1401
چکیده مقاله:
«معناشناسی روایی» رویکردی معناشناختی است که گذشته از احتجاج به روایات لغوی (روایاتی که در آن ها معنای یک واژه تبیین شده است)، تمامی احادیث اهل بیت؟عهم؟ را به عنوان منبعی از کاربردهای اصیل زبان عربی، مورد تحقیق قرار داده و به آن ها احتجاج می کند. ارزیابی رهیافت قرآن پژوهان امامیه به این رویکرد، مسئله اصلی این جستار است. بررسی فعالیت های معناپژوهی قرآن پژوهان امامیه نشان از آن دارد که ایشان، اعم از فقها، مفسران و لغویان، غالبا رهیافتی همسو و همدل با روایات لغوی داشته اند و در بیشتر مواردی، که به روایتی لغوی دست یافته اند، از آن یاد کرده و درصورت تعارض روایت با اقوال لغویان، تعارض را حل کرده و یا دیدگاه روایی را ترجیح داده اند. گرچه در گوشه و کنار آثار قرآن پژوهان امامیه می توان نشانه هایی از احتجاج به کاربردهای روایی واژگان قرآن را یافت؛ اما درمجموع ایشان به علت دشواری این شیوه نتوانسته اند، از آن بهره چندانی ببرند. در این میان سه واژه پژوه بزرگ شیعه، سید نورالدین جزایری، سید علی اکبر قرشی و علی کورانی عاملی، توجه بسیاری به این رویکرد داشته اند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی راد
دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه تهران
حامد دهقانی فیروزآبادی
طلبه درس خارج حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث در پردیس فارابی دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :