ارزیابی کیفیت زندگی و خودمراقبتی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، مراجعه کننده به بیمارستان آیت اله گلپایگانی شهر قم در سال ۱۳۹۵

زمینه و هدف: آرتریت روماتوئید، یک بیماری التهابی خودایمنی است که منجر به تخریب مفصل و ناتوانی بیماران می شود. افراد مبتلا به این بیماری در معرض کاهش کیفیت زندگی قرار دارند. عامل کلیدی در مدیریت موفق آرتریت روماتوئید، داشتن رفتار خودمراقبتی مناسب است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی رفتار خودمراقبتی و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش توصیفی - تحلیلی بر روی ۲۰۰ بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید، مراجعه کننده به کلینیک شهر قم در سال ۱۳۹۵ انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های سازه های کیفیت زندگی (SF-۲۰) و رفتارهای خودمراقبتی جمع آوری و پرسشنامه ها از طریق مصاحبه تکمیل شدند. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس مستقل یک طرفه، آزمون تعقیبی دانکن و ضریب همبستگی پیرسون با سطح اطمینان ۹۵% تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان، ۳/۱۰±۳/۴۸ سال و ۷۷% زن و ۲۳% مرد بودند. نتایج همبستگی بین خودمراقبتی و کیفیت زندگی با سن بیماران، ارتباط معنی دار معکوسی نشان داد و ارتباط بین خودمراقبتی و کیفیت زندگی، معنی دار مثبت بود. همچنین با افزایش میزان خودمراقبتی، کیفیت زندگی بیماران از وضعیت مطلوب تری برخوردار بود (۰۰۱/۰>p، ۵۸۳/۰=r). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد متغیرهای رفتارهای خودمراقبتی به طور غیرمستقیم برروی کیفیت زندگی بیماران آرتریت روماتوئید موثر است. بنابراین، شناسایی بهتر عوامل پیش بینی کننده کیفیت زندگی بیماران آرتریت روماتوئید توسط کارکنان بهداشتی به منظور مداخلات موثر بهداشتی در جهت ارتقای کیفیت زندگی این بیماران، از موارد ضروری است.