بررسی ویژگی دستوری نفثه المصدور با تکیه بر اسم و ترکیبات آن

چکیده کتاب «نفثه المصدور» تالیف شهاب الدین محمد زیدری نسوی، از شاهکارهای نثر فنی فارسی است که در سده هفتم هجری نوشته شده و استادان ادبیات بر روی آن تصحیح و حواشی نوشته و تحلیل کرده اند، اما تاکنون در مورد ویژگی های دستوری این کتاب، پژوهشی صورت نگرفته است. زبان از جمله موثرترین و مهم ترین ابزارهای ادای فکر و برقراری ارتباط است که بین اجزای آن روابط مشخصی وجود دارد؛ توصیف و تشریح این روابط و نقش هر یک از این اجزا در دانشی به نام دستور زبان مطرح می شود. این دانش جزء علوم اصلی ادبی به شمار می آید و شناخت و آگاهی از معیارها و اصول آن برای بررسی هر علمی از جمله ویرایش ضرورت دارد. بنابراین محقق در این مقاله پس از بیان کلیاتی درباره ی دستور زبان و زندگی زیدری نسوی و سبک و ارزش کتاب نفثه المصدور او به شیوه ی توصیفی- تحلیلی این کتاب را از منظر بخشی از دستور؛ یعنی اسم و ترکیبات مختلف آن مورد توجه و بررسی قرار داده است. در نهایت این نتیجه حاصل شده است که زیدری در کتاب خود از انواع مختلف اسم بهره برده، اما آنچه بیش از همه مشهود است، شکل های جمع مکسر، مصدر، ترکیبات عربی، کاربرد اسم در جملات معترضه است.