بررسی ومهارت کنترل خشم بر اساس مبانی ودینی وسیره معصومین (ع)

خشم ابزاری آسان برای سرزنش کردن دیگران، سرپوش گذاشتن روی اشتباهات و پوشاندن ترسها است. ابراز خشم می تواند به صورت نامتناسبی برای رسیدن به منافع شخصی، کنترل دیگران، به دست آوردن احساس قدرت و جلب توجه به کار گرفته شود. پیچیده تر شدن زندگی و افزایش و تنوع روزافزون محرکهای محیطی که بر خلاف دنیای قدیم اغلب گریز ناپذیر و غیر قابل پیش بینی می باشند،خشم یکی از هیجان های پیچیده انسان و واکنشی متداول نسبت به ناکامی و بدرفتاری است. همه ما در طول زندگی با موقعیت های خشم برانگیز روبه رو شده ایم. اشکال خشم این است که اگرچه بخشی از زندگی است ؛ ولی ما را از رسیدن به اهداف خود بازمی دارد و علت این که افراد درباره خشم دچار تعارض و تضاد هستند، همین نکته است. در احادیث اسلامی، درباره آثار افراط های غضب، تاثیرهای بد خشم در روابط اجتماعی و راهکارهای عملی برای کنترل و در خشم، علائم جسمانی و رفتاری، زیان فرونشاندن خشم، به تفصیل پرداخته شده است. در منابع دینی و اخلاق اسلامی، بحث عصبانیت تحت عنوان »غضب« و »غیظ« غضب یک حرکت و حالت نفسانی است که به واسطه آن مطرح بوده و از شاخه های مبحث رذایل و »نبایدهای اخلاقی« می باشد. جوشش و غلیان در خون قلب، برای انتقام حادث می شود. بنابراین وقتی این حرکت سخت شود، آتش غضب را فروزان کرده و شریان ها و دماغازیک دود تاریک مضطربی پر می گردد که به واسطه آن عقل منحرف شده و از ادراک و رویه باز خواهد ماند