اثر ید ۱۳۱ رادیواکتیو بر پارامترهای اسپرم موش صحرایی نر بالغ

زمینه و هدف: انسان ها در دنیایی از امواج و انرژی ها زندگی می کنند؛ امواجی که از منابع مختلف ساطع شده و زیان آورند. یکی از عوارض احتمالی مواد رادیواکتیو بر بدن، تاثیر آن بر میزان تولید اسپرم و توانایی باروری است. در پژوهش حاضر به بررسی اثر ید ۱۳۱ بر میزان حرکت و تعداد اسپرم ها در موش نر پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد ۴۰ سر موش صحرایی نر بالغ به دو گروه شامل: گروه تحت تیمار با گاواژ دهانی ید ۱۳۱ و گروه کنترل تقسیم شدند. پس از گذشت ۲۴ ساعت، تعداد و میزان تحرک اسپرم ها در هر دو گروه با استفاده از آزمون آماری تی تست تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، میزان تحرک و تعداد اسپرم در گروه تیمار با ید ۱۳۱ نسبت به گروه کنترل، اختلاف معنی داری داشت. همچنین میزان اسپرم های فعال پیشرونده و مرده بی تحرک در گروه تیمار با ید ۱۳۱ به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند، ولی در تعداد اسپرم های دارای تحرک کمتر و غیرپیشرونده در هر دو گروه، اختلاف معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، از آنجا که ید ۱۳۱ در درمان بیماری های مختلف به کار می رود؛ لذا درمان با این روش می تواند آثار مخربی بر دستگاه تناسلی جنس نر، ازجمله قدرت تحرک و تعداد اسپرم داشته باشد.