نقش بلوغ عاطفی، خودتاب آوری و هوش معنوی در پیش بینی سازگاری با دانشگاه، با کنترل «انعطاف پذیری شناختی» در دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه جندی شاپور اهواز

زمینه و هدف: امروزه، سازگاری با دانشگاه در دانشجویان پرستاری و مامایی به دلیل مواجهه با عوامل فشار زای روانی و محیطی، نیازمند توجه بیشتری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش بلوغ عاطفی، خودتاب آوری و هوش معنوی در پیش بینی سازگاری با دانشگاه با کنترل «انعطاف پذیری شناختی» در دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش بررسی: در یک طرح همبستگی با استفاده از روش نمونه گیری مرحله ای از بین دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۵ براساس جدولMorgan  و Krijcei، تعداد ۲۷۳ دانشجو انتخاب شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های بلوغ عاطفی، خودتاب آوری، هوش معنوی، سازگاری با دانشگاه و انعطاف پذیری شناختی جمع آوری شد. داده ها به کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه براساس نتایج ضریب همبستگی پیرسون، بین همه متغیر های پیش بین و متغیر ملاک، همبستگی معنی داری وجود داشت. همچنین بین انعطاف پذیری شناختی و متغیر ملاک، همبستگی مثبت و معنی داری یافت شد. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد بلوغ عاطفی، خودتاب آوری و هوش معنوی با کنترل انعطاف پذیری شناختی، قادر به تبیین و پیش بینی ۲۶% از واریانس سازگاری با دانشگاه می باشد. همچنین در تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی، بلوغ عاطفی و هوش معنوی نقش معنی داری در پیش بینی سازگاری با دانشگاه داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم بلوغ عاطفی، هوش معنوی (در ورای اثر انعطاف پذیری شناختی) در پیش بینی سازگاری دانشجویان پرستاری و مامایی با دانشگاه، هدف قرار دادن این متغیرها در جهت افزایش سازگاری دانشجویان، امری ضروری است و می توانند باعث بهبود عملکرد دانشجویان در حوزه های فردی - اجتماعی، بهزیستی روان شناختی و ارتقای سلامت جامعه شوند.