ارتباط کیفیت خواب با افسردگی در بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی

زمینه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین پیامدهای روانی بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی است که می تواند کیفیت خواب بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به اینکه خواب کافی و مناسب نقش مهمی را در عملکرد قلب ایفا می کند؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی کیفیت خواب با افسردگی مرگ و قلب در مبتلایان به سکته حاد قلبی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه به روش توصیفی - همبستگی، ۴۰۷ بیمار مبتلا به سکته حاد قلبی، بستری در بخش های سی سی یو مرکز آموزشی درمانی فاطمه زهرا (س) شهر ساری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در مطالعه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های افسردگی قلب، افسردگی مرگ و کیفیت خواب پیتزبورگ جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرونف و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی بیماران مرد (۱۹/۶۷-۷۱/۶۲:۹۵CI؛ ۰۰/۱۷±۹۵/۶۴) بیش از سن زنان (۴۸/۶۴-۹۶/۵۹:۹۵CI؛ ۴۸/۱۵±۲۲/۶۲) بود. میانگین نمره افسردگی مرگ (۶۲/۷۰-۲۶/۶۷:۹۵CI؛ ۲۴/۱۷±۹۴/۶۸) و افسردگی قلب  (۶۰/۱۱۰-۳۹/۱۰۷:۹۵CI؛ ۴۹/۱۶±۰۰/۱۰۹)، پایین تر از صدک پنجم به دست آمد. آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد تغییر در نمره افسردگی قلبی (۱۵۳/۰β=، ۰۳۶/۰=B)، افزایش سطح تحصیلات (۱۲۱/۰-β=، ۵۵/۱-=B) و عدم سابقه مصرف داروهای ضدافسردگی (۱۲۳/۰β=، ۳۲/۴=B)، به طور معنی داری می توانند پیش بینی کننده های مستقلی برای واریانس نمرات کیفیت خواب در بیماران با سکته حاد قلبی باشند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، گرچه افسردگی قلبی، سطح تحصیلات و عدم مصرف داروهای ضدافسردگی به عنوان عوامل موثر بر پیش بینی کیفیت خواب در بیماران سکته حاد قلبی در نظر گرفته می شوند، اما کیفیت خواب تحت تاثیر عوامل بیشتری قرار دارد؛ بنابراین انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است.