تاثیر آسپرین و ایبوپروفن بر تکثیر سلول های سرطانی دهانه رحم (Hela) در مقایسه با سلول های غیرسرطانی (Hek۲۹۳) در محیط کشت سلولی

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می توانند بر رشد و تکوین سرطان تاثیر گذار باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثرات آسپرین و ایبوپروفن بر زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم  (Hela) در مقایسه با سلول های غیرسرطانی(Hek۲۹۳)  انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، سلول های سرطانی دهانه رحم (Hela) و سلول های غیرسرطانی (Hek۲۹۳) به طور تصادفی به گروه کنترل و گروه های در مواجهه با آسپرین و یا ایبوپروفن (با دوزهای ۰۱/۰، ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلی گرم برمیلی لیتر) تقسیم شدند. ۲۴ساعت پس از مواجهه با داروها، زنده مانی سلول ها به روش سنجش MTT اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک طرفه بین گروه ها تحلیل شدند. یافته ها: زنده مانی سلول های Hela در مواجهه آسپرین (با دوزهای ۰۱/۰، ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلی گرم برمیلی لیتر)، دچار کاهش معنی داری شد (به ترتیب با ۰۵/۰p<، ۰۰۱/۰p<، ۰۰۱/۰p< و ۰۰۱/۰p<)؛ هرچند زنده مانی سلول های Hek۲۹۳ در مقایسه با گروه کنترل، دچار تغییر معنی داری نشد. زنده مانی سلول های Hela در گروه های دریافت کننده ایبوپروفن (با غلظت های ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلی گرم برمیلی لیتر) دچار کاهش معنی داری شد (به ترتیب با ۰۵/۰p<، ۰۰۱/۰p< و ۰۰۱/۰p<) و زنده مانی سلول های Hek۲۹۳ تنها در گروه مواجهه با ایبوپروفن (با دوز ۱۰ میلی گرم برمیلی لیتر) نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری داشت (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آسپرین و ایبوپروفن می توانند اثر سیتوتوکسیک بر سلول های سرطانی رحم داشته باشند، در حالی که بر سلول های غیرسرطانی اثرات سیتوتوکسیک قابل توجهی ندارند.