بررسی روایی و پایایی ترجمه فارسی "مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن" در سالمندان شهر قم

زمینه و هدف: افتادن، از نگرانی های مهم سالمندان است و با مجموعه ای از محدودیت ها مانند افت فعالیت های اجتماعی، ضعف جسمانی عمومی، اجتناب از فعالیت ها و کاهش کیفیت زندگی ارتباط دارد. سنجش عوامل مرتبط با افتادن مانند کارآمدی در راه رفتن، مهم است. در این پژوهش، روایی و پایایی ترجمه فارسی "مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن" در سالمندان بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی بر روی سالمندان شهر قم انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن، مقیاس کارآمدی در افتادن، فرم بین المللی و مقیاس اعتماد به تعادل ویژه فعالیت ها جمع آوری شد. آزمودنی ها از مناطق شهری قم به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی با مولفه های اصلی و چرخش واریماکس، ضریب همبستگی پیرسون، تی استیودنت مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سنی آزمودنی ها، ۸/۷۰ سال بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی به استخراج یک عامل با ارزش ویژه بالای یک به نام "کارآمدی در راه رفتن" منجر شد که ۵۲/۸۵% واریانس کل را تبیین کرد. همبستگی عالی میانگین نمره این مقیاس با کارآمدی در افتادن (۹۳/۰-) و اعتماد به تعادل (۹۵/۰)، روایی همگرا را تایید کرد (۰۰۰۱/۰p≤). روایی افتراقی مقیاس و پایایی به سه روش: آزمون مجدد (۹۶/۰)، پایایی درون طبقه ای (۹۶/۰) و همسانی درونی (۹۷/۰) مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: نسخه فارسی "مقیاس اصلاح شده کارآمدی در راه رفتن" مقیاسی روا و پایا بوده و می تواند با اهداف پژوهشی و آموزشی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، بررسی برخی ویژگی های روان سنجی دیگر این مقیاس، برای مطالعات بعدی پیشنهاد می شود.