سیاست جنایی ایران در برابر جرایم علیه منابع ملی زیست محیطی

جنایات زیست محیطی علیه منابع ملی از جمله جنگل ها، مراتع، بیشه های طبیعی و بیابان ها و کویر به شکلی سازمان یافته و گسترده انجام می پذیرد. این جرایم و جنایات منابع ملی ثبت شده در قوانین را به خطر انداخته و موجب تلف شدن منابع ملی در بخش اراضی و جنگلها و همچنین بیابان ها می گردد. سیاست جنایی لازم برای این امر حاکی از نگاه قانون گذار به اهمیت اینگونه منابع می باشد. مسئله اصلی تخریب محیط زیست و از بین رفتن منابع ملی است که باید دید قانونگذار چه سیاست جنایی را برای امر پیشگیری در نظر گرفته است. هدف از تحقیق کنونی نیز شناسایی جرایم محیط زیستی علیه منابع ملی زیست محیطی و مجازات های پیش بینی شده در قوانین و تبیین رویکردهای جرم شناسانه زیست محیطی داخلی می باشد. نتایج نشان داد: با توجه به شدت وحدت جرائم فاقد باز دارندگی بوده و تناسبی با اصل فردی کردن مجازات ها ندارد. برنامه ریزی جامع و مشخص جهت استفاده از ظرفیت نهادهای مدنی در جهت پیشبرد سیاست جنایی قضایی در ایران وجود ندارد. در خلاصه نتیجه نیز می توان گفت که پیشگیری از جرایم سازمان علیه منابع ملی زیست محیطی نیاز به دیدگاه مدرن قانونگذار و همچنین جرم شناسی پیشرفته داره. روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای بوده و به صورت توصیفی تحلیلی انجام می پذیرد .