اثربخشی دو روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی (CPRT) و بازی درمانی مبتنی بر یکپارچگی حسی (SI)، بر اختلال اضطراب کودکان دارایاختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD)

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی(CPRT) و بازی درمانی مبتنی بر یکپارچگی حسی (SI) بر اختلال اضطراب کودکان دارای اختلالنقص توجه-بیش فعالی (ADHD) انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روشگردآوری داده ها به صورت نیمه آزمایشی، از نوع پیشآزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهآماری شامل کودکان ۸ تا ۱۰ سال دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی که در سال ۱۳۹۸ به مراکزدرمانی شهر تهران مراجعه کردند، بود. حجم نمونه ۴۵ نفر در نظر گرفته شد و برای نمونه گیری ازروش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه درجه بندی رفتاریکارکردهای اجرایی BRIEF (فرم والدین) جرارد (۲۰۰۰) طراحی و ساخته شده و داری ۸۶ سوالو زیرمقیاس های بازداری، انتقالی، کنترلی هیجان، برنامه ریزی، سازماندهی مواد، نظارت، حافظهکاری، آغازگری و برگزاری دوره آموزشی بازی درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک برای گروهآزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای و بر اساس طرح براتون (۲۰۰۶) بود و همچنین پرسشنامهسازگاری اجتماعی کودکان در سال ۱۳۷۷ توسط اصغر دخانچی ساخته شده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش بازیدرمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه- بیش فعالی اثربخش بوده و با توجه به مجذور اتا میزان اثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنیبر تعامل والد-کودک بر بهبود کارکردهای اجرایی در کودکان مورد مطالعه ۱ / ۷۵ درصد و همچنینآموزش بازی درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر بهبود سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا بهاختلال نقص توجه- بیش فعالی اثربخش بوده و با توجه به مجذور اتا میتوان گفت که میزاناثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر تعامل والد-کودک بر بهبود سازگاری اجتماعی در کودکانمورد مطالعه ۹ / ۷۴ درصد می باشد.