بررسی اثربخشی آموزش سبک اسنادی خوش بینانه بر میزان افسردگی و سبک اسنادی دانش آموزان دختر ۸ تا ۱۳ ساله ی شهرستان شوش دانیال

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سبک اسنادی خوش بینانه بر میزان افسردگیو سبک اسنادی دانش آموزان دختر ۸ تا ۱۳ ساله ی شهرستان شوش است. این پژوهشدر قالب یک طرح پژوهشی نیمه تجربی از نوع دو گروهی، همراه با پیش آزمون، پس آزمونو پیگیری دو ماهه، انجام گرفت. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه ی دانش آموزان دخترشهرستان شوش دانیال بودند که در سال تحصیلی ۴۰۰ - ۴۰۱ در پایه های چهارم، پنجم،ششم، هفتم و هشتم اشتغال به تحصیل داشتند. نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انجام گرفت و گروه نمونه به طور کاملا تصادفی به دو گروه آزمایش و گواهتقسیم شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه سبک اسنادی کودکان (CASQ) که توسطپترسون، آبرامسون، متالسکی و سلیگمن در سال ۱۹۸۴ ساخته شده بود و پرسشنامهافسردگی کودکان (CES-DC) ساخته شده توسط میرنا وایزمن و هلن اورواشل در سال۱۹۹۰ بود که پایایی آنها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب ۶۵ / ۰ و ۸۳ / ۰ بدست آمد.نتایج تحلیل آزمون کواریانس در مرحله ی پس آزمون و آزمون t وابسته بین پس آزمون وپیگیری نشان داد که در مجموع آموزش سبک اسنادی خوش بینانه بر میزان افسردگیکودکان تاثیر معناداری دارد و موجب کاهش افسردگی کودکان دختر، در مراحل پس آزمونو پیگیری شده است (P<۰/۰۵). همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش سبکاسنادی خوش بینانه بر سبک اسنادی کلی کودکان تاثیر معناداری دارد و باعث خوشبینتر شدن آنها در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است (P<۰/۰۵).